سلام
.
اول میخوایم ببینیم که صحنه چیه؟! : صحنه کوچکترین بخش کامل داستانی است. رمان ها معمولا از 70 صحنه و فیلم های سینمایی از 100 صحنه تشکیل می‌شوند و شامل شخصیت ها؛ مکان و زمان و اتفاقات خاصی در داستان هستند.
معمولا با تغییر مکان؛ زاویه دید و یا زمان پایان یک صحنه و آغاز دیگری را نشان می‌دهیم.
اگه بخوایم یه پازل صد تیکه ای رو تصور بکنیم هر کدوم از یک تکه ها صحنه ی جدایی هستند .
وفتی از صحنه مفید در داستان صحبت میکنیم منطور ما چیه؟!
هر صحنه داستان باید
1 هدف وجودش در داستان مشخص باشد! یعنی یه چیز الکی نذاری توی داستان و اینجوری مغز مخاطب رو از موضوع دور بکنی اگه توی داستان چندتا ماشین پرنده نشون دادی مخاطب انتظار تعقیب و گریزی یا اتفاق خاصی درباره این ماشین ها داره اما وقتی میبینه گول خورده احساس جالبی بهش دست نمیده .
2 اطلاعات مفیدی راجع داستان بدهد. منطور توضیح دادن مسائل نیست بلکه ما میتونیم با تصویر هم به مخاطب اطلاعات بدیم. مثلا اگه مرد بی حوصله ای رو نشون بدیم که جایی نشسته ما به مخاطب اطلاعات میدیم که ابن فرد ناراحت یا افسردست اما اگه من بخوام بگم یه مرد افسرده ای بود که کنار خیابون نشته بود و داشت به مردم نگاه میگرد و
به جای اینکه قصه تعریف کنیم باید داستان بنویسیم. یعنی به جای توضیح دادن نشان دهیم و بذاریم مخاطب خودش ببینه.
چندتا نکته راجع درست کردن صحنه :
اگه صحنه ای توی داستان داریم که احساس میکنیم مربوط به داستان نیست و اضافست و مشکلی وجود دارد. همونطور که گفتم مخاطب انتظار داره توی داستان هرچی که میاریم یه استفاده ای هم بکنیم و اگه یه چیز نامربوط بیاریم توی صحنه دوباره داریم به مخاطب دروغ میگیم.
نکته بعدی : منظور از پر کردن صحنه ها فقط با مکان و فضا داستان نیست و همه چی باید در اختیار داستان باشه اگه داستان رو برای مخاطب توضیح میدی باید روی همون اساس داستان رو پیش ببری و حق دست بردن توش رو نداری و تمام صحنه های اضافی برمیگرده به همون گول زدن پس ببینید یه اتفاق کوچیک چقدر میتونه یا ذهن مخاطب بازی بکنه.
نکته بعد : صحنه باید آغاز ؛ وسط و پایان داشته باشه و پایان صحنه باید به شروع صحنه بعدی مربوط باشه مثل دو تیکه پازلی که به هم وصل میکنیم.
درباره این سایت